حدیث روز
امام علی (ع) می فرماید : هر کس از خود بدگویی و انتقاد کند٬ خود را اصلاح کرده و هر کس خودستایی نماید٬ پس به تحقیق خویش را تباه نموده است.

افزونه پارسی دیت را نصب کنید Wednesday, 2 October , 2024 ساعت تعداد کل نوشته ها : 1479 تعداد نوشته های امروز : 1 تعداد اعضا : 6 تعداد دیدگاهها : 81×

روحانی شهید محمد کریم نژاد

زندگینامه :

روحانی شهید محمد کریم نژاد سردرود فرزند اسماعیل در دوم فروردین ۱۳۴۲در سرزمین آذرابادگان تبریز در خانواده ای متدین و مذهبی به دنیا آمد.دوران کودکی را دامان پدرو مادری مهربان و دلسوز گذراند و وارد مدرسه شد.

دوران ابتدایی را در زادگاهش گذراند و وارد راهنمایی شد و یک سال از دوره راهنمایی را خواند اما در سال ۱۳۵۷ به دلیل اینکه علاقه فراوانی به علوم دینی و الهیات داشت وارد حوزه علمیه ولی عصر(عج)گشت ودر انجا به تحصیل علوم اسلامی و معارف قرانی پرداخت و تا سطح یک تحصیلات حوزوی را با موفقیت هرچه تمامتر پشت سر گذاشت.

از خصوصیات اخلاقی ایشان این بود که کارش را به خاطر خدا انجام میداد و در نماز جماعت شرکت میکرد و در جلسات قران همیشه فعالیت خاص داشت و نیز در مجالس اهل بیت عصمت وطهارت شرکت فعال داشت و خوش اخلاقی و برخورد خوب نیز از خصوصیات این شهید بزرگوار بود.

ایشان در این مدت از لحاظ اخلاقی انسانی وارسته بود که اعمالش پراز صداقت وعاری از ریا بود و از لحاظ اعتقادی،اعتقادی محکم به اسلام داشته ودرمقابل اعمال فاسد محکم واستوار می ایستاد ومقاومت میکرد و از لحاظ سیاسی رهرو سیاست رهبرش امام بود و عشق کامل به امام عزیز داشت .

همپای درس ، همراه اولین موج اعتراض مردم غیور تبریز علیه نظام ستم شاهی خیابان ها را با فریاد اعتراضش انباشت وفعالیتهای اجتماعیش را تا سالها بعداز پیروزی انقلاب همچنان ادامه داد.

او گرم در مطالعات مذهبی بود که پیام امام برای پرکردن جبهه های حق علیه باطل به گوشش رسید و پیام امام را نیز لبیک گفت و در بسیج ثبت نام کرد و با شروع جنگ تحمیلی وتجاوز ملحدین بعثی به مرزهای میهن اسلامی بیقرار به سوی جبهه ها شتافت و مدتها در جبهه های مختلف در سنگردهای نبرد بی امان جنگید.

او در این مدت سه مرتبه عازم جبهه ها شد که آخرین اعزام او در عملیات بیت المقدس۱ بود که در بیست ودوم اردیبهشت ۱۳۶۱در خرمشهر بود که به علت اصابت ترکش به بدنش به درجه رفیع شهادت نائل آمد و جسم مبارک شهید بعد از برگشتن به زادگاهش بعد از تشییع با شکوهی در بیست ونهم اردیبهشت ۱۳۶۲ در زادگاهش سردرود تبریز به خاک سپرده شد.